Je kan al je zaken nog zo op orde hebben, een planning hebben om U tegen te zeggen, een financieel plan waar zelfs onze regering jaloers op zou zijn… maar wat als het opeens niet meer volgens plan gaat? Wat doe je als je een onverwachte tegenslag hebt? In een kot kruipen? Opgeven? Of ga je vechten... Wel, ik heb gevochten. Want opeens ging het niet meer volgens plan.
1. Mijn eerste #fail
Ik heb lang getwijfeld of ik hierover zou schrijven, omdat het echt wel een hele moeilijke is voor mezelf… maar ik heb jullie nu eenmaal een ongefilterde blik achter de schermen beloofd. En aangezien ik zelf zo eerlijk als de pest ben: hier gaan we dan. Ik heb begin dit jaar een heel erg grote tegenslag gehad, in mijn eerste maanden als ondernemer… Voila, het is eruit.
Ik kan niet erg in detail gaan, maar laat het ons erop houden dat mijn grootste opdrachtgever niet zo eerlijk bleek qua betaling en dat dit nu een hele nare juridische staart heeft gekregen. Zo, daarmee weten jullie waarover het gaat.
Uiteraard werk ik als illustrator maar daarnaast werk ik nog een 3 dagen als freelancer. Waarom? Wel euh… omdat ik een huis moet afbetalen en omdat ik ook graag een warme maaltijd eet 😉
Toen ik mijn financieel plan heb samengesteld werd dit mooi ingecalculeerd want momenteel leveren de illustraties en verkooppunten (nog) niet voldoende op om fulltime van te leven. Dus ik heb toen de beslissing genomen om 3 dagen per week als freelancer aan de slag te gaan voor bedrijven. En dit werkte, tot mijn gigantische fail. Maar ik heb eruit geleerd en wil jullie graag mijn inzichten meegeven.
2. Vraag hulp
Mijn buikgevoel rammelde al enkele dagen, je kent het wel. Er is iets wat niet juist aanvoelt en je kan niet zeggen wat het juist is. Mensen, les 1: vertrouw dat alarmbelletje in je buik. Nee het is geen voorbode van de buikgriep of een voedselvergiftiging, het is je intuïtie die je aangeeft dat er stront aan de knikker is… Van zodra ik dit echt voelde heb ik meteen enkele knopen doorgehakt. Ik heb meteen hulp gevraagd aan professionals want dit is niet iets wat je alleen moet doen.
Ik heb me vreselijk gevoeld, ik kon niet meer slapen en zelfs niet meer eten. Maar op het moment dat ik hulp had gevraagd (en ingeschakeld) is er nadien een soort rust over mij gekomen. Iemand anders is nu voor mij de hete aardappelen uit het vuur aan het halen en ik vertrouw op de expertise van die persoon. En nu moet ik gewoon afwachten.
3. Je bent geen loser
Ok, dit heeft enkele weken geduurd voor ik het echt geloofde. Rationeel weet je wel dat je niks hebt misdaan, maar je voelt je zo… een mislukkeling. En het duurt even voor het tot in je buik doordringt dat het niet aan jou ligt.
Ik was net begonnen, had zo een vliegende start genomen en dan opeens donder je naar beneden. En ik kan jullie vertellen: het deed pijn. Opeens was die idiote papegaai daar weer (diegene die soms op mijn schouder foute zaken komt influisteren) en die rotzak had in het begin hele nare woorden voor mij. “het ligt aan jou, je bent niet slim genoeg, zie je wel dat het niet kan, je hebt de foute beslissing genomen om zelfstandige te worden, dommerik, loser, …” ( de zinnen die niet voor publicatie vatbaar zijn zal ik jullie maar onthouden)
Ja, ik was niet echt lief voor mezelf. Integendeel. Het begon zo erg te worden dat ik nog eens moest ingrijpen…
4. Vraag nog maar eens om hulp
Ik heb heel veel gehad aan mijn beste vriendin (you know who you are darling) en die heeft me dikwijls geholpen om die papegaai op mijn schouder de nodige uppercuts te geven zodat hij zweeg. Ontelbare keren heeft ze tegen mij gezegd dat het niet mijn fout was, dat ik er niks aan kon doen en dat ik wel goed bezig was. Tot ze het waarschijnlijk ook spuugzat was, maar het werkte wel.
In deze periode ben ik ook even terug naar mijn psycholoog gegaan. Yes, ik ga soms eens “op onderhoud” bij mijn psycholoog. Als de motor van je auto sputtert dan ga je toch ook naar de garage? Wel, als mijn hoofd sputtert dan ga ik liefst naar mijn psycholoog want die weet steeds de juiste bougies te vervangen zodat mijn motor daarboven terug een snorrend machientje is…
En dan heb ik hier nog een dijk van een mama zitten die me steunt in alles. 71 en still going strong. Haar steun, haar woorden en haar knuffels zijn onvervangbaar. Ze is ook ooit zelfstandige geweest en daardoor weet ze perfect wat er in me omgaat en wat ze moet zeggen om me te kalmeren. Ze weet wat #failure is en ze weet ook dat je die te boven komt!
5. Sla niet in paniek en blijf erin geloven
Iedere emotie raasde door mijn lijf en dat was best wel heftig. Naast een enorm gevoel van mislukking was er ook een immense angst. Wat moest ik nu doen? Heel mijn financieel plan was gebaseerd op dat stramien en nu was mijn kaartenhuisje in elkaar gevallen. Dus ik moest het terug opnieuw opbouwen. En bouwen dat kan ik goed!
Dankzij mijn financiële plan kon ik dit ook doen. An (weet je nog: mijn businesscoach) had voor mij alles mooi uitgewerkt zodat ik tot na de komma wist wat er moest binnenkomen en hoe ik dat moest doen. Dus ik begon naar een nieuwe freelance opdracht te zoeken. Januari en februari zijn echte kutmaanden om dat te doen… elk bedrijf is zijn plan nog aan het maken en ze weten nog niet echt hoe ze hun jaar gaan indelen. Dus het was echt wel moeilijk. Maar er is 1 ding dat ik zeker weet van mezelf: ik geef niet op. Een hele rugzak ervaring (door spijtig genoeg veel tegenslagen) heeft me geholpen om op dat gebied wel in mezelf te geloven. Mijn principe is echt wel: “we kunnen nog altijd WC-madam zijn in ’t Vlaams Parlement.” Want als je wil werken dan is er werk. (En blijkbaar hebben ze in dat Vlaamse Parlement een wreed hoog pensioen…)
Het enige wat ik echt niet wou was terug in loondienst gaan. Dat zou de allerlaatste stap zijn voor mij.
6. Alles op orde krijgen is ook jezelf terug op orde krijgen
En ik heb een nieuwe opdracht! En dan nog eentje dat ik heel graag doe. Ik werk terug als aankoper en dit is toch wel wat terugkeren naar een andere grote liefde. Het evenwicht van een strategische job en een creatief beroep als illustrator werkt voor mij ideaal. Tijdens die 3 dagen kan ik even mijn crea-knop omdraaien en zo mijn hoofd wat rust gunnen. En die andere dagen zijn er voor Vive le Véro.
Ik kan jullie ook zeggen dat ik nu terug meer structuur heb. Qua planning moet ik nog een beetje zoeken, maar het werkt wel voor mij. Mijn motor daarboven is ook weer op orde en ik geloof terug in mijn eigen kunnen. Ik ben geen loser, integendeel, ik heb het maar mooi opgelost.
In het financiële plan zit wel een klein deukje, maar ik heb nog 9 maand om dat deukje weer mooi op te poetsen. Ik heb nog enkele moeilijke maanden voor me liggen om die kloof te dichten, maar hey: we hebben terug mooie vooruitzichten en ik heb er weer zin in gekregen!
Wat ik jou kan meegeven als belangrijkste lessons learned?
- Vertrouw op je intuïtie
- Een tegenslag is niet het einde van de wereld
- Eens goed janken kan echt veel deugd doen
- Het is niet altijd jouw fout!
- Blijf in jezelf geloven, het komt heus wel goed. (met tijd boterhammen en spinazie…)
- Durf om hulp te vragen
- Bekijk je plan opnieuw: waar moet je bijsturen, wat kan je doen?
- Blijven ademen 😉
Zo. Oef. Het is eruit. Mijn grote #fail. Maar ik ben er weer bovenop en ik kijk echt wel uit naar de rest van het jaar. Het is nu even heel hard zoeken naar de combinatie van beide jobs maar ik gun mezelf de tijd. Ik gun mezelf ook de tijd om even te bekomen van 2 maanden met een rollercoaster aan emoties. Want het doet wat met een mens. Creatief blokkeerde ik helemaal, nul inspiratie en nul vrijheid. Het was gewoon even overleven.
Dus als jullie wat minder illustraties of andere zaken zien verschijnen: weet dan dat ik nu wel eventjes heel lief voor mezelf ben. Dat ik mezelf even op de eerste plaats zet om die motor bovenaan in zesde versnelling te krijgen. En om die kut-papegaai voorgoed van mijn schouder te krijgen 🙃
